داوری ایران: چگونه کار می کند؟

قوانین داوری ایران توسط یک سیستم دوگانه اداره می شود. داوری داخلی و داوری بین المللی. زمانی که در زمان انعقاد قرارداد داوری، همه طرفین ایرانی تلقی شوند، داوری داخلی تلقی می شود و بالعکس، زمانی که حداقل یکی از طرفین، تبعه ایران نباشد، داوری بین المللی خواهد بود. این دو سیستم توسط دو مدل متفاوت اداره می شوند. بند 7 CPC قانونی است که داوری داخلی را تنظیم می کند. از سوی دیگر، LICA، که اساساً بر اساس قانون نمونه آنسیترال است، بر داوری بین‌المللی حاکم است.

تمایز بین داوری بین المللی و داخلی بر برخی از جنبه های مهم داوری در ایران تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، از آنجایی که LICA از قانون نمونه آنسیترال الهام گرفته شده است، بسیاری از اصول پذیرفته شده بین المللی، مانند تفکیک پذیری موافقت نامه داوری، صلاحیت-صلاحیت و صلاحیت دیوان داوری برای صدور اقدامات موقت تحت داوری بین المللی به رسمیت شناخته شده است. از طرفی در داوری داخلی این گونه مصادیق مورد مناقشه جدی است.

حاکمیت دو مدل متفاوت در داوری بین المللی و داخلی نیز بر رویه اجرایی، ابطال و ابطال آرای داوری تأثیر می گذارد. وقتی صحبت از اجرای جوایز می شود، باید جوایز خارجی را از جوایز ملی متمایز کرد. جوایز خارجی طبق کنوانسیون نیویورک قابل اجرا هستند، زیرا ایران یک کشور عضو است. از سوی دیگر، آرای ملی (رأیاتی که در داوری های مقیم ایران صادر شده اند)، بر اساس قانون CPC یا LICA (بسته به ماهیت داخلی یا بین المللی رأی مذکور) قابل اجرا هستند.